Η θυρεοειδεκτομή (μερική ή ολική) εκτελείται για την ανακούφιση των πιεστικών φαινομένων από την υπερτροφία του θυρεοειδούς (καλοήθης βρογχοκήλη),την αντιμετώπιση του καρκίνου του θυρεοειδούς καθώς και την επίτευξη ορμονικού ελέγχου σε περιπτώσεις υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς (υπερθυρεοειδισμός).

Ο λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου περιλαμβάνει την εκτομή των λεμφαδένων του κεντρικού ή/και του πλάγιου διαμερίσματος του τραχήλου και είναι πολλές φορές απαραίτητος σε ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς. Στόχος φυσικά είναι η επίτευξη του καλύτερου ογκολογικού αποτελέσματος, και ταυτόχρονα η διατήρηση βασικών δομών, όπως το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο, και οι παραθυρεοειδείς αδένες στο κεντρικό διαμέρισμα και τα μεγαλα αγγεία και κρανιακά νέυρα του πλαγίου διαμερίσματος.

Η παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί τη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης ενός ή περισσοτέρων παραθυρεοειδών αδένων. Η επέμβαση έχει ένδειξη στους ασθενείς που πάσχουν από υπερπαραθυρεοειδισμό, ο οποίος στην πλειονότητα των περιπτώσεων οφείλεται σε μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς. Το αδένωμα αυτο μετά από επιτυχείς εξετάσεις εντοπισμού, αφαιρείται με εστιασμένη ελάχιστα επεμβατική χειρουργική προσέγγιση. Σε περιπτώσεις πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 1, και 2ο ή 3ο παθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, π.χ. σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια ή μετα από μεταμόσχευση νεφρού, απαιτείται διερεύνηση παραθυρεοειδών και περισσότερο εκτεταμένες επέμβασεις (υφολική παραθυρεοειδεκτομή και θυμεκτομή).

Η επινεφριδεκτομή πραγματοποιείται σε περιπτώσεις που υπάρχει ένας ορμονικά ενεργός όγκος στο επινεφρίδιο, που προξενεί παθήσεις λόγω υπερέκκρισης ορμονών. Συνήθη παραδείγματα τέτοιων λειτουργικών όγκων είναι το φαιοχρωμοκύττωμα, που προκαλεί υπερέκκριση αδρεναλίνης, το αλδοστερόνώμα, που προκαλεί υπερέκκριση αλδοστερόνης, και το επινεφριδιακό Cushing από υπερέκκριση κορτιζόλης. Επίσης, η επινεφριδεκτομή πραγματοποιείται σε περιπτώσεις μη λειτουργικών όγκων όταν δε μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ύπαρξης κακοήθειας (καρκίνου). Γενικά, η πιθανότητα κακοήθειας αυξάνει όσο αυξάνουν οι διαστάσεις του όγκου, και όγκοι με ύποπτα ακτινολογικά χαρακτηριστικά ή/και μεγέθος 4 εκατοστών και άνω αφαιρούνται χειρουργικά.

Η σύγχρονη τεχνική της οπισθοπεριτοναϊκής ενδοσκοπικής προσπέλασης αποτελεί την προτιμώμενη ελαχιστα επεμβατική μέθοδο με πολλαπλά πλεονεκτήματα για την αντιμετώπιση ασθενών με λειτουργικούς και μη, επινεφριδιακούς όγκους. Σε περιπτώσεις καρκίνου του επινεφριδίου με τοπικά προχωρημένη νόσο, ενδείκνυται ανοικτή ριζική χειρουργική εξαίρεση της νόσου.

Οι Γαστροέντερο-Παγκρεατικοί Νευροενδοκρινείς Όγκοι (GEP-ΝΕΤ) προκύπτουν από εντεροχρωμαφινικά κύτταρα, τα οποία παράγουν και εκκρίνουν διάφορες ορμόνες κατα μήκος του Γαστρεντερικού Συστήματος. Η θεραπεία τους εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση τους, και το αν η νόσος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του οργανισμού. Η χειρουργική προσέγγιση των ασθενών με έναν τέτοιο όγκο πρέπει να είναι εξατομικευμένη, και μετά από συζήτηση σε εξειδικευμένο ογκολογικό τραπέζι για Νευροενδοκρινείς Όγκους ισορροπώντας μεταξύ της θεραπείας του κλινικού συνδρόμου υπερπαραγωγής ορμονών και της ανακούφισης των συμπτώματων από τη μάζα του όγκου με στόχο τη διατήρηση της ποιότητας ζωής των ασθενών.